Als we het taboe rond falen willen doorbreken, dan zijn we daar allemaal voor verantwoordelijk. Ook bij 50 Koffies doen we de komende weken onze duit in het zakje door met onze eigen #faalverhalen naar buiten te komen. Om de Facebookrealiteit te challengen en om te tonen dat het bij iedereen wel eens tegenzit, maar vooral om te bewijzen dat falen draagbaarder wordt als het gedeeld wordt. Deze week: het faalverhaal van 50 Koffies
Ons faalverhaal begint in januari 2022. 50 Koffies was net verhuisd naar het AFAS-gebouw, Yana kwam terug uit zwangerschapsrust, het succesvolle eerste podcastseizoen was mooi afgerond … We waren enthousiast en thrilled voor het tweede seizoen van onze podcast en zagen de dingen bigger and better. Op onze agenda: een nieuw seizoen, een nieuwe reeks, nieuwe branding, een nieuw kantoor en een nieuw platform. We hadden veel te vertellen en kwamen op het idee een lanceringsevent te organiseren. Omdat de eventruimte van ons kantoor nu eenmaal beperkt is (90 man), planden we twee events in. Na het eerste succesvolle seizoen van onze podcast leek 180 aanwezigen ons geen overbodige luxe …
We planden een eerste (gratis) event in met alle gasten, experten en helpende handen van het eerste seizoen als een soort van bedankje. Het tweede, betalende event planden we voor onze geïnteresseerde luisteraars. We zouden 50 Koffies uiteraard niet zijn als we de dingen niet groots zagen: we wilden een out-of-the-box event, met kwalitatieve goodies, interessante aanwezigen en lekkere catering. Wekenlang – zelfs maandenlang – staken we al onze energie, moeite en tijd in het organiseren en plannen van die twee events. We bouwden onze financiële planning op de voorziene, geschatte inkomsten van het (tweede) event en lieten andere opportuniteiten en verkoopkansen links liggen omwille van de drukte.
Toen puntje bij paaltje kwam, bleken de (betalende) aanwezigen voor het tweede event veel minder talrijk te zijn dan verwacht. De rush op de ticketverkoop bleef uit, het enthousiasme leek niet heel groot. Eerlijk is eerlijk: toen we uiteindelijk op het podium kwamen tijdens dat tweede event, zonk de moed ons in de schoenen. Een halflege zaal en een financiële put. Zo voelde het voor ons, en ons ego was gekraakt.
We voelden ons gefaald. Gefaald in de hele financiële planning, gefaald in onze opzet en gefaald voor de aanwezigen omdat we hen niet hadden kunnen bieden wat we vooraf van plan waren geweest. Weken nadien voelden we ons verslagen en beschaamd, de emotionele voldoening en de erkenning bleven uit. Nadien volgde ook nog de financiële dip, want door een tekort aan inkomsten konden we uiteindelijk onze eigen lonen niet uitkeren en bleven facturen van leveranciers open staan.
We wilden ons verstoppen. Waarom zouden we nu verdergaan met ons platform en waarom zouden we die podcast nog promoten als er toch geen interesse was? We twijfelden aan onze opzet en speelden allebei zelfs kort met het idee om te stoppen met ons gedeelde project omdat de financiële put zo diep leek.
Als we terugkijken op dat tweede event, dan weten we ook dat er verschillende redenen zijn voor ons ‘falen’. We organiseerden de events in een super drukke periode (einde van de coronamaatregelen, start van het terrasjesseizoen …) en we communiceerden niet duidelijk genoeg over onze bedoelingen met het event. Achteraf gezien lag het uitblijven van de opkomst aan een combinatie van feitelijke factoren, maar op dat moment voelde het voor ons heel persoonlijk.
De grootste valkuil bij falen is (het gebrek aan) probleemoplossend denken en rationeel kijken. We verloren onze algemene goesting en onze drive, en besloten een coachingsessie te plannen bij Chantal van Qlick Coaching, onze mentor, om helderheid te scheppen. Na een diepgaand en vooral emotioneel gesprek heeft Chantal ons geholpen om in te zien dat het tegenvallen van ons event geen persoonlijk probleem maar eerder een bedrijfsprobleem was. In ons kantoor gingen we aan de slag en schreven we op wat er gebeurd was en waarom, en wat daarvoor de oplossing kon zijn.
De financiële put was een harde noot om te kraken maar ook een redmiddel, want vrij snel na de klap moesten we door: die financiële put moest zo snel mogelijk gedicht worden. Onze financiële gezondheid (professioneel maar ook persoonlijk) en de openstaande facturen van onze leveranciers waren onze prioriteit. We besloten allebei weer een aantal taken buiten 50 Koffies op te nemen om de financiën te kunnen aanvullen.
En toen draaiden we de knop om. Al doende kwam onze passie terug: we vlogen erin, we kregen opnieuw zin in de toekomst, we spraken openlijk over onze fouten en vonden nieuwe energie. Die energie kanaliseerde zich in een podcasttraject dat ondertussen super goed onthaald wordt, dat ook financieel veel evenwichtiger rendeert en dat ons een waardevol concept biedt voor de toekomst. We krijgen fijne reacties, we voelen ons goed bij ons product en ook het salesproces verloopt aangenaam. Iets met regen en zonneschijn, zeker?
Opnieuw opstarten deden we met een wit blad. We vertrokken vanuit de basiswaarden waarop wij onze business willen bouwen. We planden focusgroepen in en zorgen voor meer structuur. Ons faalverhaal was voor ons een pijnlijke maar leerrijke ervaring die ons vooral terug met beide voeten op de grond heeft gezet en die ervoor heeft gezorgd dat we doen wat we nu doen.
